Lost in translation

W poszukiwaniu wzoru do wykorzystania z włóczki zakupionej jakiś czas temu w e-moherze przejrzałam chyba cały internet oraz swoje zasoby książkowe. Przeglądałam je z myślą o tych włóczkach

Na pierwszym planie wełna superwashed, jakaś niewiarogodna liczba kilometrów. Żeby oszczędzić dziewiarce palpitacji serca, liczby tej miłosiernie nie napisali na metce[1]. Na drugim planie[2] alpaka 100%, też cienizna, ale chyba ze 2 kilometry krótsza od poprzedniczki. Obie włóczki przepięknej urody i zacnego składu, toteż nie mogą być przerobione na łatwe byleco. Ostatecznie (chyba) wybór padł na włóczkę nr 1 i wzór Alpine Knit Scarf with Double Rose Leaf Center Pattern and Diamond Border

Przy okazji poczytałam sobie, co autorki piszą między wzorami. I tak, np. z Knitted lace of Estonia dowiedziałam się, że przeciętna dziergaczka z Haapsalu robiła 20-30 szali w ciągu sezonu zimowego, a razem z rodziną mogło to być nawet 70-80 (co przekładało się na niezły zarobek). W obu wspomnianych tu książkach pojawiają się określenia lace knitting i knitted lace. Lace knitting to po prostu dzierganie koronek w najprostszy sposób, czyli wzór jest robiony w rzędach nieparzystych, a parzyste to same oczka lewe lub prawe (w zależności od wzoru i kraju pochodzenia). Knitted lace to natomiast prawdziwa dziergana koronka, którą tworzy się zarówno w nieparzystych, jak i parzystach rzędach. Zastanawiam się, czy w języku polskim da się jakoś zgrabnie, bez dłuższego opisywania, określić różnicę między tymi pojęciami.

[1] Tak, zdaję obie sprawę z tego, że to włóczka do maszyny dziewiarskiej, ale spokojnie, próbka na drutach 3-3,5 wykonana i potwierdzam - da się.
[2] A tło szare. Nie raz narzekałam, że w moim beżowym pokoju z beżowymi meblami robi się bardzo nijakie zdjęcia. Beż przeszedł do historii, pokój zrobił się szary. W różnych odcieniach, mam teraz i ciemną kanapę do zdjęć szczegółów jak i jasną, niemal białą ścianę, gdy będę potrzebowała więcej światła do większych planów. A mój kącik do dziergania wygląda teraz tak

Za fotelem i z boku są okna zasłonięte cieniutkimi białymi, niemal gładkimi firankami i w życiu nie spodziewałam takie efektu rozświetlenia pokoju i rozproszenia światła. Bez nich miałabym po prostu ostre słoneczne światło, tak jest rozproszone, ale pokój ani odrobinę nie przyciemniony. Na ścianie puzzle.