Ponczo

Chyba się trochę spóźniłam, bo temperatury na dworze zaczynają być bardziej zimowe niż jesienne. Ale wieczorem w domu robią się też zimowe, więc ponczo idealnie nadaje się do otulenia w fotelu przed tv.

To chyba najgrubszy udzierg, jaki w życiu zrobiłam. Jest ciężki, gruby, mięsisty. Pod swoim ciężarem zjeżdża nieco z ramion, a golf jest raczej z tych leżących.

14 motków Nepala z Dropsa, druty nr 5. Trochę pogryza, ale tak trochę, w bardzo przyjemny, rozgrzewający sposób.

Wzór z głowy, wymyślany na bieżąco. Nigdy nie miałam poncza i nawet nie wiedziałam, jak bardzo powinno się rozszerzać, by było wygodne w użytkowaniu. Wygląda, że w noszeniu będzie wygodne o ile nie będę miała torebki, nie mam pomysłu, jak ją trzymać. Chyba że pod.

Trochę przeraził mnie efekt końcowy, ponczo było sztywne, leżało tak, ze między ludźmi wstyd by się w nim pokazać. Golf był na długi do zwinięcia na 2 i za krótki do zwinięcia na 3, dół się wywijał i w ogóle coś było z tym ponczem nie tak. Na szczęście moczenie zrobiło temu ponczu dobrze, zmiękczyło nieco włóczkę, wyprostowało i wyrównało oczka (pisałam już, że ta włóczka sama i tak się równo układa).

Listopadowa pogoda, a zwłaszcza brak sensownego światła pokrzyżował też plany fotograficznie. Chyba muszę zmienić mieszkanie, bo w tym nie jestem w stanie sobie zrobić ładnych zdjęć, a to brakuje tła, a to światła, a to jest jedno i drugie, ale aparatu nie ma jak umocować. Dlatego te są na plaskacza, robione jeśli nie w ciemności, to przy bardzo słabym oświetleniu (było już po 15), beż żadnej lampy, ale za to z bardzo długim - 30s - czasem naświetlania.