To slip or not to slip. czyli w którą stronę się położyć

Temat wałkowany co jakiś czas na różnych blogach, więc nic nie stoi na przeszkodzie, by go podnieść jeszcze raz.

Zacznę od odległej historii. Dawno temu, zanim dziewiarstwo trafiło do internetu, wzory czerpałam z głowy (czyli z niczego) lub z Sandry, później Sabriny. Pojawiał się jednak zawsze problem przy ażurach, bo moje ,,2 o. razem'' zawsze leżały w inną stronę niż na zdjęciach, niczym nie różniły się od przeciągnięcia (które to wydawało mi się najbardziej idiotyczną czynnością, skoro efekt jest identyczny jak przy dwóch razem), a bardziej skomplikowanych oczek nie udawało mi się nijak zrobić. Problem wyjaśnił się wraz z olśnieniem, że oni tam wszyscy 2 oczka razem robią atakując od lewej do prawej, a ja robię odwrotnie. Tylko czemu wcześniej tego nie powiedzieli?
Dla jasności, moje oczka w ściegu gładkim wyglądają tak

Jak (powinno być) widać lewa nóżka każdego oczka jest z przodu, a prawa - z tyłu druta. Jest to o tyle fajne, że 2 oczka razem robię szybko po prostu wkłuwając się w 2 oczka.

Ba! Bez problemu można tak zrobić 3, 5, a nawet 10 oczek razem. A gdy leżą inaczej? Hę? Spróbujcie je zajść od lewej strony. Albo robić sssssssssssssk.

Gdy mam przerabiać rzędy parzyste moje oczka czekające na przerobienie ich na lewo wyglądają tak

Czyli lewa nóżka z tyłu, prawa - z przodu.

Nie jest to teraz dla mnie żadnym problemem, by robić prawidłowo wszystkie możliwe oczka. Wiem, co zrobić, by położyć je w prawo i w lewo. Wiem, przy których skomplikowanych oczkach która operacja jest potrzebna. Wiem, że zapis w niemal wszystkich wzorach jest ,,ten inny'', swoje wzory też zapisuje w powszechnej konwencji, żeby innym było łatwiej.

Czy da się ujednolicić zapis tak, by każdy robiąc dowolną metodą przeczytał zapis prawidłowo? Sądzę, że wątpię. To nie jest matematyka (choć pisanie wzoru bardzo kojarzy mi się z tworzeniem matematycznej pracy naukowej), nie ma odgórnych reguł, nie ma Światowego Kongresu Dziewiarstwa, który nakazałby jeden odgórny zapis i metodę przerabiania - wszystkie są dobre, bo dają taki sam efekt. A nawet jeśli nie dają, ale twórca jest zadowolony - to jego sprawa.

Mój profesor wykładający historię i filozofię matematyki powiedział kiedyś, że gdy matematycy szykują się do dyskusji, to najpierw ustalają definicje, trochę to trwa, ale potem co za przyjemność dyskutowania! I jak tak mam - mogę mieć opis z bardzo dziwnymi, pierwszy raz widzianymi znakami, ale jeśli są jasno opisane - to żaden problem, dopasowuję się do konwencji.

Każdy może wymyślić swój własny sposób opisywania i go rozpowszechniać ile sił, ale najbardziej upowszechnią się te najczęściej używane i najbardziej czytelne. Można pisać, że we wzorze używam ,,2 oczka razem położone w lewo''[1], ale wystarczy napisać ssk i cały angielskojęzyczny świat wie, o co chodzi. A tak trzeba się tłumaczyć. Jeśli piszę wzory i je upubliczniam, co więcej sprzedaję je, to niestety muszę dostosować się do najbardziej popularnej konwencji. Pisanie dwóch (lub więcej) wersji też za wiele sensu nie ma.

Choć fajnie byłoby zmienić świat, prawda?


[1] Szczerze mówiąc wolałabym właśnie tak.