Ambre blue

Zdjęcia naczłowiecze na razie ograniczę do takich, bo na reszcie człowieka chwilowo tego typu płachty nie wyglądają.

Choć muszę przyznać, że szerokie przody dobrze nadają się do okrycia wielkich obszarów, których normalne kardigany nie obejmują.

Rękawy, z założenia, 3/4, ale ponoć ta włóczka lubi się wyciągać.
Poły można puścić luzem, jak wyżej, albo zawinąć przy szyi.

Sweter jest jednokawałkowy, prawie bezszwowy, jedyny szew to ten wzdłuż rękawów. Korpus przerabiany jest od lewa do prawa, rękawy wrobione od góry, a na koniec dorobiony kołnierz. Całość to prawie prostokąt. Prawie, bo kołnierz nieco zwęża górę, do tego przy samych ramionach zabrałam kilka oczek. I to był dobry pomysł, bo dzięki temu nie spada z ramion.

Ażur to wzór Poollehekiri z książki Knitted lace of Estonia, dodałam tylko po dwa rzędy zakańczające ,,dzióbek''.

O włóczce (Ambre, Cheval Blanc, kolor 094) mam na razie bardzo dobre zdanie. Dzierga się lekko, miło, co prawda na drutach grubszych niż 3 chyba nie ma sensu z niej robić, ale jak dla mnie to idealna grubość. Jest to typowo letnia włóczka, niby ciężka (zużyłam przecież całe pół kilo włóczki), ale w taki przyjemny, lejący sposób, nie grzeje, ładnie otula.
Jest lekko skręcona, niestety łatwo jest nie chwycić drutem pojedynczej, cienkiej niteczki.
Polecam tę włóczkę dziewczynom, które potrafią równo przerabiać oczka - niestety każdą nierówność widać (również łączenie nitek po lewej stronie, muszę pamiętać, by następnym razem - bo następny raz pewnie będzie - łączyć je blisko brzegów albo we wzorze), ale jeśli jest przerobione równo - robi naprawdę wrażenie.