Plany na ostatni wakacyjny udzierg

Udało mi się jakoś przeżyć lato: 1. z drutami, 2. bez dziergania ażurowych bluzeczek z merceryzowanej bawełny. Punktu 2 nie lubię i już. Na półmetku lata mam więc:

1. skończonego lniaka
   
2. prawie skończony kardigan, wzorowany na Dahli (Dahlii?) z bambusowo-bawełnianego Ambre
   
   
   (po powiększeniu na zdjęciu widać ślady po kocie, takie są skutki posiadania w domu pół białego sierściucha, jak bym się nie starała, wszędzie się przylepi)
   Wzorowany jest fason. Ażur jest, ale nie na plecach, jak w oryginale, ale przez całą długość na dole i na górze i formą trochę przypomina otulacz z alpaki.
   
3. plany na Abalone, wydziergany z Summer Tweed Rowana. Wtedy będzie wyglądać tak.
   
   
   
   Nie wiem jeszcze co sądzić o tej włóczce. Myślałam, że będzie bardziej miękka i wcale nie jest taka gruba, jakiej się spodziewałam - producent sugeruje druty 5, jak pewnie wiecie, dla mnie to naprawdę grubasy.
   

Następny w kolejce jest sweterek dla Młodszego z Regii Tweed.

Wzoru jeszcze nie wymyśliłam, ale na pewno będzie to coś prostego i męskiego. Włóczka jest z tych cienkich (to typowo skarpetkowa nitka), więc na początek jesieni będzie idealna.

I obym do godziny P (jak Powiększamy stado) z tym wszystkim się wyrobiła. Niech tylko upały się skończą, to z przyjemnością wrócę do wełen, alpak i innych ciepłych włóczek.

Widzę u siebie ostatnio lekki skręt w kierunku kolorów niebiesko-turkusowych. I dobrze mi z tym.

Być może nie zwróciłyście (powinnam napisać chyba: zwróciliście) uwagi na komentarze pod poprzednia notką. Ktoś odezwał się do mnie per Pan. Trochę mnie to zdziwiło, bo wydaje mi się, że blog jest kobiecy, w większości postów używam form żeńskich (sprawdziłam, przeczytałam posty z kilku ostatnich miesięcy), a w tych, których ich nie używam, zdania są po prostu bezosobowe. Naprawdę wyglądam na faceta?