Ewolucja

Kiedy zaczynałam robić na drutach, używałam drutów metalowych, które łatwo się wyginały, a końcówki miały tak słabo zabezpieczone, że trzeba było na końcach umieścić kawałek korka lub tektury, by oczka nie spadały.

Potem były druty teflonowe (a w każdym razie czymśtam powleczone czy pomalowane), niby lepsze, ale wcale nie lżejsze. Oczywiście długie, proste. Dzierganie na drutach żyłką było męką, żyłka w tamtych czasach była sztywna, łatwo się załamywała, a połączenie z drutem prawie zawsze haczyło.

Po wielu latach wzięłam w ręce druty bambusowe, leciutkie, miękkie, ciche. Zupełnie inna bajka. Nie nadawały się jedynie do koronek z cienkich włóczek ze względu na dość okrągłe końcówki.

Od jakiegoś czasu dziergam już niemal wyłącznie na żyłkowych Knit Pro lub Addi i w tej chwili nie widzę nic lepszego na rynku. Druty te mają miękką żyłkę, która zupełnie nie przeszkadza w robocie, a łączenia są gładkie. I chyba nie ma większej różnicy, czy są to druty z odczepianą żyłką, czy w całości. Jest to klasa sama w sobie. Długie druty wydają mi się teraz zbyt ciężkie, niezależnie od tego, z czego są zrobione.

Ciekawa jestem, co będzie dalej, jakie nowe materiały się pojawią, by druty były lepsze, a dziergaczkom żyło się lepiej. Moja sugestia do producentów: coś pomiędzy drutami długimi a żyłkowymi, ze sztywną wyłącznie częścią trzymaną wyłącznie w dłoni, ale nie połączone w całość.